FILM O SZKOLE: https://www.youtube.com/watch?v=-e4oRpmr9Jg
O SZKOLE
W 1873 roku w Rokocinie istniały dwie szkoły: dla ewangelików i katolików. Po I wojnie światowej funkcjonowała tylko jedna szkoła, która w roku 1942 została usunięta przez Niemców, w związku z powstawaniem drogi prowadzącej ze Starogardu do Zblewa. Od tego czasu szkoły we wsi nie było, a dzieci z Rokocina uczęszczały do szkół w pobliskich wsiach: Sumin, Sucumin, Koteże i Nowa Wieś.
1 września 1961 roku to dzień bardzo ważny dla wsi Rokocin, bowiem tego dnia została ukończona 3-letnia budowa nowej szkoły. Budynek szkoły powstał na miejscu folwarcznej gorzelni. Początkowo była to szkoła siedmioklasowa, a jej kierownikiem był Pan Stanisław Falgowski. Z początkiem roku szkolnego 1967/68 podniesiono stopień organizacyjny szkoły do ośmiu klas, a zarządzanie szkołą zostało powierzone Panu mgr Gerardowi Jelińskiemu. Od dnia 1 września 1973r. szkoła była już tylko czteroklasowa, a od roku szkolnego 2000/01 istnieje szkoła sześcioklasowa oraz oddziały przedszkolne: jeden mieszczący się w szkole w Rokocinie, a drugi w Koteżach. Publiczną Szkołą Podstawową w Rokocinie od roku 2000 kieruje Pani mgr Justyna Pawelec. W szkole jest sekretariat i Pani sekretarka, której kiedyś nie było.
ROKOCIN
Wieś kociewska na Pojezierzu Starogardzkim w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie starogardzkim, w gminie Starogard Gdański przy drodze krojowej nr 22. W latach 1975 - 1988 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Jeśli chodzi o nazwę wsi, to jedni uważają, ze pochodzi ona od słów kaszubskich –rokitnik, rokotnica, co oznacza wierzbę. Inni zaś twierdzą, że pochodzi od złego ducha –rokity lub słowa rokosz-bunt.
Niedaleko Rokocina leży Starogard Gdański. Rokocin graniczy również z Sucuminem, Suminem oraz Nową Wsią.
W Rokocinie przy ulicy Plażowej jest Jezioro Rokocińskie wraz z plażą. Naprzeciwko jeziora znajduje się hotel Hubertus ze stadniną koni. Rokocin również ma swój zespół ludowy o nazwie „Rokockie Kociewiaki” oraz posiada Publiczną Szkołę Podstawową przy ul. Parkowej 2.
FRANCISZEK PEPLIŃSKI
(ur. 10 listopada 1878 w Skorzewie, zm. 20 października 1958 ) - chłop, zwany kaszubskim Drzymałą.
Był właścicielem cegielni w Skorzewie oraz gruntów i jezior w okolicach wsi Fingerowa Huta. Z powodu kłopotów finansowych nie był w stanie zapłacić w terminie podatku, wyrokiem sądu w Kościerzynie zmuszony był wystawić majątek na licytację. Uprzedzając wykonanie wyroku sprzedał większość ziemi Kaszubom, spłacił sąd, a za pozostałe pieniądze postanowił wybudować dom. Na podstawie ustawy o osadach z 1904 umożliwiającej Polakom zakładania nowych gospodarstw władze pruskie zakazały wzniesienia budynku. W 1905 nabył wóz cyrkowy, w którym zamieszkał. Podobnie jak później Drzymała przez 3 lata co 8 dni zmieniał miejsce postoju wozu, przesuwając go po swoim kawałku gruntu. W 1909 został bezpodstawnie skazany za kłusownictwo na rok i 4 miesiące aresztu. W 1914 został powołany do armii pruskiej, w której służył do 1918. Po wojnie osiedlił się w Klocach, a następnie w Rokocinie, gdzie nabył małe gospodarstwo.
Po raz drugi za krnąbrność w czasach zaboru pruskiego został wyrzucony z własnego domu przez Niemców w 1939. Lata wojny spędził pracując w niemieckich majątkach. W 1945 powrócił do Rokocina.
Ostatnie lata życia spędził w zapomnieniu i biedzie.
Postać owego człowieka jest nam doskonale znana, ponieważ nasza szkoła nosi imię właśnie Franciszka Peplińskiego.
